قدرت بر جذب دیگران موضوع تكمیل كننده‌ی شخصیت دعوتگر است، و از نیاز مندیهای راه دعوت می‌باشد تا دعوت بتواند به طور مستمر ادامه یافته و تمام نیروها را در برگیرد؛ چراكه راه دعوت طولانی است، دعوتی كه مردم از آن نفرت داشته باشند و نتواند مردم را مجذوب خود سازد، امید پیروزی آن متصور نیست و چگونه پیروز شود در حالی كه از نظر دیگران طرد شده و مورد نكوهش واقع شده است.

احتوای دیگران یعنی توانایی دعوتگر بر جذب مردم ‌و پیوند دادنشان به كشتی دعوت. و دعوتگر موفق كسی است كه قدرت رساندن دعوت و فكرش را به مردم داشته و بر مردم با وجود اختلاف طبیعت‌هایشان تأثیرگذار باشد. دعوتگری كه حداقل قدرت جذب دیگران را نداشته باشد نه تنها از كشاندن مردم به طرف دعوت عاجز می‌ماند، بلكه نسبت به دعوت گنهكار محسوب گردیده و اسباب حرج و مشكل را برای دعوت ایجاد می‌كند.

هیچكس هر قدر امكانات و توانایی داشته باشد، نمی‌تواند به این جایگاه برسد؛ مگر توسط به تصرف آوردن دلهای دیگران و كسب دوستی‌شان. حالا سؤال اینجاست كه چگونه دیگران را دوست خویش بسازیم؟ و به دل‌هایشان راه پیدا كنیم تا این آغازی باشد كه به جمع آوریشان داخل دعوت بپردازیم. 

هر دعوتگر آرزو دارد تا محبت دیگران را جلب نماید؛ اما هرچه آرزو كنیم به آن نمی‌رسیم؛ مگر وقتی كه علاقه‌مندی حقیقی و راستینی برای رسیدن به دل‌های دیگران داشته و اسباب این هدف عالی را دنبال كنیم.

چگونه محبت دیگران را بدست آوریم؟

- معرفی كردن: خود را به برادرت كه ملاقات می‌كنی معرفی كن؛ اگر چه از تو نخواهد. این وصیت رسای امام شهید حسن البنا است كه باعث همزیستی شده و همگی را در میدان برادری و انس و نزدیكی ذوب می‌نماید، این هدف در بین افرادی كه یكدیگر را نمی‌شناسند بر آورده نمی‌شود؛ چگونه با كسی نزدیكی نماییم كه نمی‌شناسیم چه چیزی باعث خوشی و چه باعث ناراحتی او می‌گردد؟ در حقیقت این شناخت ما را كمك می‌كند تا به طبیعتشان شناخت پیدا كرده همیشه‌ مواظب خود و سخنان خویش باشیم.

- دیدگاهت را بر همراهانت تحمیل مكن: از جمله چیزهایی كه منجر به نفرت نزدیكان می‌شود، تلاش برای تحمیل و قبولاندن نظریات خود بر همراهان و دخالت در امور شخصی‌اشان است كه این امر باعث می‌شود طرف مقابل سخنان داعی را تحمل نكند، ‌پس بر تو دعوتگر لازم است كه از این عمل اجتناب نمایی و در امور ویژه‌ی دیگران دخالت نکنی؛ بلكه منتظر باش تا نظرت را جویا شوند.

- همراهانت را زیاد مورد انتقاد قرار مده: نقد زیاد اطرافیان ما منافی تلاش برای كسب دوستی با ایشان است، كسی را كه زیاد مورد انتقاد قرار دهی از وضعیت خویش دفاع خواهد كرد و به تمام قوت می‌كوشد تا حق بودن خود و خطا كاری شما را به اثبات برساند؛ پس انتقاد زیاد باعث كبر و غرور و خودنمایی شده و منجر به ایجاد احساس منفی نسبت به فرد متقد می‌شود.

- با ایشان طوری برخورد كن كه دوست داری با تو برخورد نمایند: محبت و دوستی در وهله‌ی اول بخشش است؛ اما در مرحله‌ی بعدی نوبت چیدن ثمرات آن می‌شود، كسی كه با دیگران برخورد زشتی داشته و یا به كبر و بدون سپاسگزاری برخورد نماید، در ضمن منتظر نزدیكی و محبتشان نباشد چراكه چنین انتظاری اشتباه است.

بخاطر اینكه اهمیت این نكته را بدانی از خود بپرس، آیا به كمك ستمدیده‌ای شتافتی؟ آیا احتیاجات نیازمندی را برآورده‌ کردی؟ آیا به كسی كه دچار تنگدستی شده رسیدگی كردی؟

سپس تصور کن که‌ به‌ مشكل طاقت فرسای دچار شده‌ای و به كمك دیگران محتاجی و به‌ یاد آور كه در آن حالت نسبت به كسی كه همراه توست چه احساس داشتی؟ تأكید باید كرد كه احساس محبت، دوستی و قدردانی همیشگی ما نسبت به كسی برقرار است كه به ما  خدمتی كرده یا در هنگام مشكلات همراه ما ایستاده و در دوستی‌اش ثابت‌قدم مانده است.

- از بدگویی و غیبتشان پرهیز كن: هر انسانی محاسن و معایب و امور مثبت و منفی دارد، در روی زمین هیچ كسی یافت نمی‌شود كه از عیب و نقص پاك باشد؛ لذا باز گو كردن كمبودی‌های دیگران تأثیر بدی را از خود بجا می‌گذارد و اطمینان میان تو و دیگری را از بین می‌برد، و از اینكه با تو روبرو شود می‌ترسد كه مبادا مشكلات او را برای دیگران بازگو كنی، همانگونه كه بدی‌های  دیگران را نزد او بیان كرده‌ای.

- از ایشان معذرت خواهی كن: پیامبر (ص) برای ما آموخته است كه از برادران خود معذرت خواهی كنیم و این معذرت خواهی از جمله روش‌های است كه دعوتگر را برای جذب دیگران و كسب محبتشان كمك می‌كند، و نیز پذیرفتن عذر‌هایشان مظاهر دوستی و محبت را رشد می‌دهد، چراكه ما عذر‌های شان را پذیرفته و از راه دیگری با ایشان تعامل داشته‌ و برخورد می‌كنیم.

- در مقابلشان عبوس و روترش مباش: «زدن لبخند بر برادرت صدقه است» و « هیچ كار نیكی را حقیر مشمار اگر چه برادرت را به چهره‌ای بشاش ملاقات نمایی» اینگونه رسول معظم اسلام (ص) ما را تعلیم داده است. ترشرویی علت اصلی ‌در ایجاد نفرت و دشمنی تو با دیگران است، و ترس و وحشت را در قلب‌هایشان به‌ وجود می‌آورد. از همین جهت است كسانی كه می‌خواهند محبت دیگران را جلب نمایند، باید بین مشغولیت‌ها و مشكلات شخصی خود و ملاقات دیگران توازن ایجاد نمایند و نگذارند كه مشكلات آنان بر دیگران تأثیرگذار باشد. عده‌ای چنین می‌پندارند كه ترشرویی و عصبانیت نشانه‌ی نیرومندی و بزرگی شخصیتشان است و سبب تکریمشان و نیز جلب احترام دیگران است؛ اما واقعیت غیر از این است. كسی كه می‌خواهد محبت دیگران را كسب نماید باید چهره‌ی بشاشی داشته و لبخند بزند. امید آن می‌رود که‌ با توکل بر خدای سبحان، اگر این وسایل را به‌ کار بندیم، به قلب‌های دیگران راه پیدا می‌كنیم و می‌توانیم ایشان را آماده سازیم تا همراه‌ با قافله‌ی دعوت اسلامی‌ راهی دیار سعادت ابدی و کسب رضایت الله‌ متعال شوند.